سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دلشکسته بُوَد بینصیب نیست
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
مردی که دلش به وسعت دریا بود
مظلومتر از امام عاشورا بود
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی