در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
به نام آنکه مستغنیست بالذّات
«بَدیعُ الاَرض» و «خلّاقُ السماوات»
آتشفشان زخم منم، داغ دیدهام
خاکسترم، بهار به آتش کشیدهام
یگانهای و نداری شبیه و مانندی
که بیبدیلترین جلوۀ خداوندی
