یک عمر شهید بود و، دل باخته بود
بر دشمن و نفس خویشتن تاخته بود
هر غنچه به باغ سوگوار تو شده‌ست
هر لاله به دشت داغدار تو شده‌ست
تن فرزند بهر مادر آمد
اگر او رفت با پا، با سر آمد
تو کیستی که عقل مجنون توست
عشق به تو عاشق و مدیون توست
دل سوزان بُوَد امروز گواه من و تو
کز ازل داشت بلا، چشم به راه من و تو
