هميشه بازی دنيا همين نمی‌ماند
بساط غصب در آن سرزمين نمی‌ماند
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظه‌ها در هر وصالی نيست
عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!
رفتم من و، هوای تو از سر نمی‌رود
داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمی‌رود
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست
