کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
عشق فهمید که جان چیست دل و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست
فارغ نگذار نَفْس خود را نَفَسی
تا بندهٔ نفس سرکشی در قفسی
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود