ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
تا داشته‌ام فقط تو را داشته‌ام
با نام تو قد و قامت افراشته‌ام
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
