به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
