وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
