پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
