دلا بکوش که با عشق آشنات کنند
چو عاشقان به غم دوست مبتلات کنند
گاهی دلم به سمت خدا می‌برد مرا
یعنی به آستان رضا می‌برد مرا
سلام! آمده‌ام تا به من، امان بدهید
دلی به روشنی رنگ آسمان بدهید
حوادث: آتش و، ما: خار و، غم: دود و، سرا: بی‌در
از آن روزم سیه، دل تیره، لب خشک است و مژگان تر
شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن
که توبه بشکن، این‌بار هم به گردن من
یا بر سر زانو بگذارید سرم را
یا آن‌که بخوانید به بالین، پسرم را
شب گذشت از نیمه اما با تو صحبت می‌کنم
تا که بگزارم نماز عشق، نیت می‌کنم
از بوستان فاطمه، عطر و شمیم داشت
با دوستان فاطمه، لطف عمیم داشت
قلم به دست گرفتم، خدا خدا بنویسم
به خاطر دل خود، نامه‌ای جدا بنویسم
بهار آمد و بر روی گل تبسم كرد
شكوه وا شدن غنچه را تجسم كرد
