عمری‌ست انتظار تو ای ماه می‌کشم
در انتظار مهر رخت آه می‌کشم
صبحی دگر می‌آید ای شب زنده‌داران
از قله‌های پر غبار روزگاران
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
ما را دلی‌ست چون تن لرزان بیدها
ای سرو قد! بیا و بیاور نویدها
یکی از همین روزها، ناگهان
تو می‌آیی از نور، از آسمان
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
