رضا اسماعیلی

رضا اسماعیلی ۲۴ مرداد ۱۳۳۹ در تهران متولد شد. وی در کنار سرودن، به روزنامه‌نگاری و نقد ادبی هم می‌پردازد و در قالب دبیر با مجلّات و روزنامه‌های مختلفی ازجمله اطلاعات و امید اسلام همکاری داشته است. او دارای مدرک کارشناسی‌ارشد زبان و ادبیات فارسی است. وی از سال ۶۸ به استخدام وزارت بهداشت درآمد و در حال حاضر رئیس گروه فرهنگی ادبی وزارت بهداشت است. اسماعیلی یکی از پژوهشگران عرصۀ شعر آیینی است که مطالب تحقیقی او بسیار برای محققان ارزشمند است. تا کنون بیش از ۴۰ عنوان از آثار او به چاپ رسیده است. از آثار او می‌توان به «سحرنامه»، «سمت روشن دریا»، «لهجه شرقی عشق» و «بر بال ققنوس» اشاره کرد.

رضا اسماعیلی

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد كز احترام علی كعبه محترم گردد

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

زندگی جاری‌ست در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست

خدا وقتی نخواهد، عمر دنیا سر نخواهد شد گلوی خشک صحرایی به باران تر نخواهد شد

الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

هنوز می‌شنوم هق‌هق صدایت را صدای آن نفس درد آشنایت را

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست

خدا وقتی نخواهد، عمر دنیا سر نخواهد شد
گلوی خشک صحرایی به باران تر نخواهد شد

الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

هنوز می‌شنوم هق‌هق صدایت را
صدای آن نفس درد آشنایت را