آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو
