یک گوشه نشسته عقده در دل کردهست
مرداب که سعی خویش زائل کردهست
سفر بسیار کردم تا رسیدن را بیاموزم
زمین خوردم که روزی پر کشیدن را بیاموزم
دین آر که دینار نمیارزد هیچ
بازآی که بازار نمیارزد هیچ
به دنیا میرسی اما دریغا این رسیدن نیست
کمی آرامتر! اینجا امید آرمیدن نیست