گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
