ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
