کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
