مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
هر دم از دامن ره، نوسفری می‌آمد
ولی این بار دگرگون خبری می‌آمد
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
