از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد
گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را
مرور می‌کنم امشب غم تمام جهان را
با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران
خشم و خشونت و غم کشتار بی‌امان
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
