درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود