او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
