او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم