ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
آنجا كه حرف توست دگر حرف من كجاست؟
در وصل جای صحبت از خویشتن كجاست؟
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
برگرد ای توسل شب‌زنده‌دارها
پایان بده به گریۀ چشم‌انتظارها
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
