او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
