او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
