او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
