تو کیستی که ز دستت بهار می‌ریزد
بهار در قدمت برگ و بار می‌ریزد
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقده‌گشایی
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
