غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
هنگام سپیده بود وقتی می‌رفت
از عشق چه دیده بود وقتی می‌رفت؟
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
