تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
