شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
