زیبایی چشمه‌سار در چشمش بود
دلتنگی و انتظار در چشمش بود
شوریده‌‌سری مسافری دلخسته
مانند نماز خود، شکسته بسته...
ما عشق تو را به سینه اندوختهایم
در آتش عشق، بال و پر سوخته‌ایم
آن شب که کوفه شاهد ننگی سیاه بود
در گریه آسمان و زمین تا پگاه بود
مانند تو غریب، زمین و زمان نداشت
انبوه دردهای تو را آسمان نداشت
هنوز می‌شنوم هق‌هق صدایت را
صدای آن نفس درد آشنایت را
