بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
بوی خداست میوزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحهاش میرسد به من
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
