گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
