ای بحر! ببین خشکی آن لبها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
آنکه با مرگِ خود احیای فضیلت میخواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت میخواست
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
