امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
