بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم
