عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
چون جبرئیل، حکم خدای مبین گرفت
در زیر پر بساط زمان و زمین گرفت
