دلم می‌خواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت می‌سوخت
هیأت، میان «وای مادر» داشت می‌سوخت
بال پرواز گشایید که پرها باقی‌ست
بعد از این، باز سفر، باز سفرها باقی‌ست
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگ‌های این دنیا روان هستید
