تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
