ای رهنمای گم شدگان اِهْدِنَا الصِّراط
وی نور چشم راهروان اِهْدِنَا الصِّراط
در دل شب خبر از عالم جانم کردند
خبری آمد و از بی‌خبرانم کردند
عاشقی در بندگی‌ها سربه‌راهم کرده است
بی‌نیاز از بندگان، لطف الاهم کرده است
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
پرتوی از مهر رویت در جهان انداختی
آتشی در خرمن شوریدگان انداختی
خم ابروی تو محراب رکوع است و سجودم
بی‌خيال تو نباشد نه قيامم نه قعودم
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
ز هرچه غير يار اَسْتغفرالله
ز بودِ مستعار استغفرالله
