سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
