ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی