مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
