مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغ‌دیده را
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
