ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
