ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
