قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
این آفتاب مشرقی بی‌کسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر، برایت بلکه از سر بهتر آوردم
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
