آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
پیشانی‌ات
از میان دیوار می‌درخشد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
پرنده کوچ نکرده‌ست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
