مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغ‌دیده را
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
