یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
ای بحر! ببین خشکی آن لبها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
آنکه با مرگِ خود احیای فضیلت میخواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت میخواست
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
